Wandelen over het Podagristenpad van Coevorden naar Bad Bentheim

In 1843 gingen drie mannen uit Coevorden op weg naar Bad Bentheim om daar een geneeskrachtig bad te nemen. Alle drie hadden ze jicht (podagra in Middelhoogduits) en de natuurlijke zoutbaden in Bad Bentheim konden hun genezen. Dat gebeurde ook! De terugweg legden zij deels te voet en deels met paard en wagen af.

Op het Podagristenpad treed ik in de voetsporen van deze drie heren. Een afwisselende wandeling van 80 kilometer die me van Bad Bentheim naar Coevorden brengt. De wandelroute start in het mooie Bad Bentheim, bij de poort van de statige burcht. De burcht is een bezoekje waard wanneer je van geschiedenis houdt.

Na het bezoek aan de burcht wandel ik Bad Bentheim uit. De route duikt al vrij snel de bossen in waar de Bentheimer Mineraltherme verscholen liggen. Rond dit kuuroord ligt een prachtige beeldentuin waar ik mijn ogen uitkijk. Ik wandel verder door het bos en later door landbouwgebied waar het zicht bepaald wordt door graan-, mais- en aardappelvelden omzoomd door houtwallen. Zo nu en dan valt er een bui. Ik maak dan ook dankbaar gebruik van de schuilhutten die op de route te vinden zijn.

Het pad langs de beek Rammelbecke is prachtig, maar lastig te bewandelen omdat er net gemaaid is. Aangekomen bij het Nordhorn-Almelo-kanaal wandel ik deze waterrijke stad in om de nacht door te brengen.

’s Ochtends  ga ik alweer vroeg op pad. Vandaag staat er een namelijk monsteretappe van ruim 30 kilometer op de planning. Door de stille straten en het mooie stadspark verlaat ik Nordhorn. De route volgt 13 kilometer de Vecht. Hier volgt de wandeling een deel van de Kunstwegen die van het Duitse dorp Ohne naar het Nederlandse Zwolle loopt. Langs deze route staan zestig kunstwerken van hedendaagse kunstenaars.

Ik verlaat heel even de route om Klooster Frenswegen te bezoeken. Het oude klooster staat open voor iedereen. Je kunt er overnachten en even helemaal tot rust komen. Ik drink er een kopje koffie in het kloostercafé en wandel even rond om het mooie gebouw te bewonderen. Een fijn rustpunt op mijn wandeling.

In Neuenhaus ga ik op zoek naar een restaurant voor lunch, maar helaas is alles, op de ijssalon na, dicht. Iets verder van de route ligt nog een café, dus besluit ik om door te lopen. Gelukkig is Epmanns Hofcafé wel open. Hier krijg ik een heerlijke uitsmijter voorgeschoteld. Met hernieuwde energie wandel ik terug naar de route. Het landschap begint hier te glooien. Wederom loop ik tussen de landerijen door, tot ik plots verrast wordt door een prachtig klein heidegebied waar verschillende grafheuvels liggen.

Na Uelsen duikt ik weer de bossen in, de laatste kilometers naar Wilsum waar ik zal overnachten op het Ponypark. Hier word ik gastvrij ontvangen. Na de 38 kilometer van vandaag kan ik niets anders doen dan op de veranda neerploffen en genieten van de avondzon.

Omdat de B&B waar ik overnacht heb 3 kilometer van de route ligt, besluit ik niet terug te lopen om de route in Wilsum op te pakken, maar door te steken om de route verderop weer te volgen. De route blijft afwisselend, hoewel de wegen nu wel wat rechter en langer lijken te zijn. Ik loop weer heel vertrouwd een stukje op met de Vecht. Na Emlichheim steek ik door een mooi natuurgebied door naar het Coevorden-Piccardie-Kanaal. Net voor de grens met Nederland geniet ik nog even van een Kaffee und Kuchen bij de Arendshof.  Daarna is het nog een paar kilometer naar het eindpunt; het beeldje van de Podagristen in Coevorden.