Wandelen door betoverend Tecklenburger Land: De Teutoschleifen

Vroeg in de morgen kom ik aan op Wanderparkplatz “Dörenther Klippen” in de buurt van Ibbenbüren. Het is net licht geworden en het parkeerterrein is nog verlaten. Ik pak mijn spullen bij elkaar en ga op pad. Mijn plan is om één van de zeven Teutoschleifen te wandelen, die het keurmerk Premiumwege hebben ontvangen. Ik heb gekozen voor de “Dörenther Klippen”. Het is nog erg stil in het bos en ik geniet van de schitterende omgeving. Al snel begint het pad te stijgen, op naar het eerste uitzicht.

Even verder op de route kom ik langs het Ehrenfriedhof, een gedenkplaats voor de heftige gevechten die hier plaatsvonden op 3 april 1945 toen de geallieerde troepen de Dörenther kliffen overstaken. Als ik dit soort gedenkplaatsen tegenkom blijf ik altijd even een momentje stilstaan en besef ik mij hoe bevoorrecht ik ben dat ik hier in vrijheid kan wandelen en genieten van al het moois dat deze regio te bieden heeft. Mijn gedachten worden verstoord door een enthousiaste hond die even een aai over zijn kop wil. Het baasje verontschuldigt zich en lijnt hem snel aan.

De wandeling voert mij verder over smalle bospaden, langs indrukwekkende rotspartijen en prachtige uitzichten naar een groot rustpunt midden in het bos. Hier staan meerdere banken en is er een mogelijkheid om te schuilen voor de regen. Gelukkig is het droog, dus besluit ik direct door te wandelen.

De route loopt in een achtvorm en deze rustplek is de kruising van de route. Hierdoor twijfel ik welke kant ik nou op moet. Ik kies het meest logische pad, maar achteraf blijkt dit de verkeerde keuze. Ik loop nu tegen de routebeschrijving in. Gelukkig is de route in beide richtingen duidelijk gemarkeerd.

Bij Brochterbeck aangekomen sta ik voor de keuze; Ga ik terug naar mijn auto door deze wandelroute te blijven volgen, of stap ik over op het Tecklenburger Bergpfad van 10,5 kilometer en combineer ik beide Teutoschleifen? Gezien de tijd besluit ik mijn huidige route te volgen en daarna een bezoek te brengen aan het idyllische dorpje Tecklenburg.

Door een majestueus dennenbos klim ik het dal uit, terug naar de rustplek waar ik eerder twijfelde welke kant ik op moest. Boven aangekomen neem ik even tijd voor een korte rust.

Met hernieuwde energie ga ik weer op pad, de route daalt af naar de rand van het bos. Genietend van het uitzicht en de prachtige herfstkleuren wandel ik verder. Na een korte klim zie ik ineens een imposante rotswand voor me. Save the best for last zeggen ze wel eens. Nou is deze wandeling al prachtig, maar deze uitspraak gaat hier zeker op. Enorme rotsformaties, diepe dalen en prachtige uitzichten volgen elkaar in rap tempo op. Ik weet niet waar ik moet kijken!

Bij de Almhütte beklim ik het uitzichtpunt, echt een aanrader! Daarna kom ik even op adem bij hun warme kachel met een kopje thee. Wat ik dan nog niet weet is dat het mooiste stuk nog moet komen.

Na 12 kilometer ben ik weer terug bij mijn auto en besluit ik naar Tecklenburg te rijden. Dit schattige dorpje met vakwerkhuisjes, kleine straatjes en mooie parken is echt een bezoek waard. Ik wandel vanaf het informatiepaneel op de parkeerplaats een korte wandeling door het pittoreske dorp. Daarna geniet ik op het terras van de heerlijke herfstzon en van een geweldige dag in het Tecklenburger Land.