In de serie "Gegenwärtig. Hedendaagse kunstenaars ontmoeten Felix Nussbaum".
Met de presentatie "Nobody should freeze!" toont het Felix Nussbaum Huis in het Museumsquartier Osnabrück een tentoonstelling van nieuw werk van de kunstenaar Ariel Reichman. Hij werd in 1979 geboren in Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid, emigreerde op 13-jarige leeftijd met zijn familie naar Israël en woont nu in Berlijn. Reichmanns werk gaat over het verband tussen persoonlijke biografie, herinnering, persoonlijke gedachten en gevoelens en individueel politiek bewustzijn. Zijn kunst draait om concepten als empathie en menselijke kwetsbaarheid. Toen Ariel Reichman exposeerde in Sofia, Bulgarije, bezocht hij op zijn laatste dag in de stad de markt naast de Alexander Nevski Kathedraal. Onverwacht vond hij op de tafels talloze gebruiksvoorwerpen met hakenkruis- of keizerarendemblemen - van bestek tot SS-badges en -spelden, aanstekers en sigarettenhouders. Naast Disneyfiguren en matroesjka poppen, namen nazi-memorabilia hun plaats in tussen de trivialiteiten, werden ze openlijk tentoongesteld en te koop aangeboden. Deze spontane confrontatie wakkerde Reichmans intense verlangen aan om de objecten uit de openbare ruimte te verwijderen, om hun aanwezigheid weg te nemen, om ze ineffectief te maken - en werd het initiële moment voor de werken in de tentoonstelling "No one should freeze!". Het is mogelijk om zogenaamde "Nazi-memorabilia" te kopen via internationale veilinghuizen, online winkels, zelfs eBay en Amazon. De items variëren van speldjes en badges tot helmen, kleding, foto's en persoonlijke voorwerpen. Als gevolg van zijn ervaring op de Sofia-markt volgt Ariel Reichman verschillende van deze live veilingen en verwerft hij talloze nazi-memorabilia. "Mijn belangrijkste motivatie is om deze objecten uit de openbare ruimte te verwijderen. De wens is dat dit soort objecten idealiter helemaal niet meer verkrijgbaar zijn" (Ariel Reichman). In de volgende stap verhit Reichman deze metalen voorwerpen eerst boven een vuur zodat ze smelten en giet ze vervolgens in water, waar ze abrupt hard worden. Reichman legt het proces van vernietiging en het moment van vernieuwing vast in twee films. De resulterende metalen sculpturen worden in de tentoonstelling gepresenteerd naast foto's van kleine papieren en wassen bloemen, die tijdens het nazi-tijdperk werden weggegeven als een bedankje voor donaties als onderdeel van het Winterhulpprogramma - een jaarlijkse inzamelings- en donatiecampagne die met grote propaganda-inspanningen werd uitgevoerd om 'behoeftige medeburgers' te ondersteunen tijdens het nazi-tijdperk in Duitsland. "Niemand mag verhongeren, niemand mag bevriezen!" was de richtlijn voor de eerste winterhulporganisatie in 1933. Achter de schijnbaar onschuldige verzamelobjecten ging een berekend systeem van nationaalsocialistisch economisch beleid en beïnvloedingsstrategie schuil. "Niemand mag bevriezen!" is ook de titel van de tentoonstelling, die kunstwerken gebruikt die het proces van hermodellering en transformatie behandelen om zich af te vragen of de geschiedenis overwonnen kan worden. Wat blijft er over op dingen, architectuur, in lichamen of zelfs in de manier waarop we over het verleden denken? De tentoonstelling wordt aangevuld door de door Reichman ontworpen Space of Mourning, een ruimte voor bewust stilstaan en collectieve rouw, geïnspireerd op de Joodse traditie van shiva. Onderweg komen bezoekers de lichtinstallatie I AM (NOT) SAFE tegen en een interactieve sokkel, waarmee de vraag "Ben ik veilig?" met een druk op de knop met "Ja" of "Nee" kan worden beantwoord - een persoonlijke reactie die een zichtbaar effect heeft op de buitenwereld. In een driedelige workshop "Anxious about the Situation?", ontwikkeld en geleid door Ariel Reichman als onderdeel van de tentoonstelling, onderzoekt de kunstenaar samen met een danser, een muzikant en een psycholoog het gevoel van angst en het complexe concept van veiligheid op verschillende niveaus. Gesteund door Stichting LEAP en Artis. Het educatieve programma wordt gesponsord door Stichting VGH. In samenwerking met de Felix Nussbaum Society Osnabrück.
