De Vredeszaal van het historische stadhuis in Osnabrück is een van de twee plaatsen van de Vrede van Westfalen. Samen met Münster werden hier de vredesverdragen ter beëindiging van de Dertigjarige Oorlog ondertekend. Hiermee kwam ook een einde aan de tachtigjarige onafhankelijkheidsoorlog van de Nederlanden.
De Dertigjarige Oorlog
De Dertigjarige Oorlog begon oorspronkelijk in 1618 met de Verdelging van Praag als een religieus conflict tussen katholieken en protestanten. Het groeide echter snel uit tot een politiek en militair conflict in het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie en in heel Europa. Naar schatting zes miljoen mensen werden het slachtoffer van plundering, lijden, moord en verwoesting. Daarnaast waren er epidemieën en ziekten, zoals de pest in 1635. De gevolgen van onder andere economische achteruitgang en het verlies van culturele ontwikkeling door ernstige ontvolking, tekenden sterk de naoorlogse jaren. Deze uiterst verliesgevende en kostbare oorlog deed de strijdende partijen uiteindelijk opnieuw nadenken en werken aan een diplomatieke vredesoplossing.
De Vrede van Westfalen
In 1643 begon daarom het Vredescongres in de twee Westfaalse steden Münster en Osnabrück. De nabijheid van beide steden en hun nog niet verwoeste infrastructuur zorgden niet alleen voor een snelle uitwisseling van informatie, maar ook voor huisvesting en bevoorrading van de gezanten en hun gevolg. Osnabrück, dat overwegend protestants was, werd gekozen als onderhandelingsplaats voor de Zweden, de gezanten van de keizer en de protestantse keizerlijken, terwijl de gezanten van Frankrijk, de keizer en de katholieke keizerlijken elkaar ontmoetten in het katholieke Münster. De langdurige onderhandelingen, die vaak dreigden te mislukken, werden op 6 augustus 1648 in Osnabrück plechtig bezegeld tussen Zweden, de keizerlijke standen en de keizer met de zogenaamde Osnabrückse handdruk. De vredesverdragen werden op 24 oktober 1648 in Münster ondertekend, waarna het vredesakkoord op 25 oktober vanaf de trappen van het stadhuis van Osnabrück werd afgekondigd.
Een record van diplomatie
De Vrede van Westfalen geldt als een bijzondere gebeurtenis in de Duitse en Europese geschiedenis, omdat hiermee de eerste fundamenten voor een verenigd Europa werden gelegd. Nooit eerder werd een oorlog door middel van diplomatie beëindigd. Sinds april 2015 hebben het stadhuis van Osnabrück en het stadhuis van Münster daarom het Europees erfgoedlabel gekregen. De Europese Commissie kent dit zegel toe aan plaatsen die een bijzondere betekenis hebben voor de geschiedenis van Europa.
De gezantschapsportretten
De muren van de in 1512 voltooide Vredeszaal in het stadhuis zijn versierd met de portretten van 42 Europese gezanten naar het Vredescongres en de portretten van de heersers van de strijdende partijen in die tijd - koningin Christina van Zweden, koning Lodewijk XIV van Frankrijk en de Rooms-Duitse keizer. De beroemde Vlaamse schilder Anselm van Hulle kreeg de opdracht ze te schilderen in 1648. In 1886 werden ze bijna vervangen door groot formaat historieschilderijen, omdat ze niet meer voldeden aan de hedendaagse smaak. Onder de portretten en ramen zijn de eiken kerkbanken versierd met houtsnijwerk, dat gotische patronen combineert met motieven uit de vroege renaissance.
De Privilege-schrijnen en de kroonluchter
De zogenaamde Privilege-schrijnen zijn in het metselwerk tussen de ramen aangebracht. Als muurkasten dienden ze onder andere voor de grote Osnabrücker ziekenhuizen voor het bewaren van belangrijke documenten zoals stichtingsakten en recepten. Ze zijn versierd met figuratief en sierlijk houtsnijwerk van het Osnabrücker meesteratelier. De wandkasten met eenvoudiger deuren konden door burgers worden gehuurd voor hun kostbaarheden als een soort kluis. Als centraal pronkstuk torent een smeedijzeren kroonluchter uit de 16e eeuw boven de ruimte uit. Op drie niveaus wordt het paradijs afgebeeld (in de vorm van Adam en Eva en de boom der kennis), het firmament met zon, maan en sterren, alsmede Maria met het kindje Jezus en drie vertegenwoordigers van de landgoederen (geïnterpreteerd als het voedende landgoed, het verdedigingsgoed en het onderwijsgoed). Naturalistisch gevormde lelies met vrijwillig gedraaide kandelaars wisselen elkaar af op de hoepel, slechts eenmaal onderbroken door een rond schild met het stadswapen. Het rendiergewei van een zesendertigste werd later toegevoegd. Koningin Christina van Zweden schonk het aan de stad Osnabrück ter gelegenheid van de ondertekening van het vredesverdrag.
De Vredeszaal in de 20e eeuw
In de loop der tijd onderging de Vredeszaal herhaaldelijk structurele veranderingen (tegelkachel, dichttimmeren van de plafondbalken, witten van de muurschilderingen). Gelukkig ontsnapte de inventaris aan de bommen van de Tweede Wereldoorlog door tijdige ontruiming, zodat de Vredeszaal in 1948, ter gelegenheid van de 300e verjaardag van de vrede, plechtig kon worden heropend. In 1987 werden de parketvloer en het tijdelijke cassetteplafond vervangen door de huidige zandstenen tegels en plafondbalken van 200 jaar oud rivierhout. In 1998, ter gelegenheid van de 350e verjaardag van de Vrede van Westfalen, vond in de Vredeszaal een ceremoniële bijeenkomst plaats van 20 koninginnen, koningen en staatshoofden van de voormalige strijdende partijen, waaronder koningin Beatrix van Nederland, koning Carl XVI Gustaf van Zweden, koning Juan Carlos I van Spanje en de toenmalige Duitse president Roman Herzog. Bezoekers kunnen het Gouden Boek ondertekenen, dat in de Vredeszaal wordt tentoongesteld.
Traditie van de Handgiftdag
De Handgiftdag, die jaarlijks plaatsvindt op de dag na Nieuwjaar in de Vredeszaal, is een bijzondere traditie. Zij gaat terug op een traditie uit de Osnabrücker stadsgrondwet, de "Sate" uit 1348, waarbij de kiezers voor de raadsverkiezing de handen ineen sloegen als teken van hun eerbare bedoelingen. De burgers werden door de stadssecretaris opgeroepen om zich op de bewuste dag naar het stadhuis te begeven om bij het luiden van de klok de schepenen te kiezen. Wie niet aanwezig was, werd bedreigd met een boete. Zodra de verkiezing was voltooid, kondigden de klokken van de naburige kerk van St. Mary's dit aan. Ook nu nog heeft de Handgiftedag een bijzondere betekenis. Het hoofd van de stad houdt zich bezig met toekomstperspectieven, alle deelnemers formuleren hun wil om zich door handoplegging aan de stad te verbinden.
Andere bezienswaardigheden van het stadhuis
Naast de Vredeszaal en een maquette van de stad Osnabrück uit 1633 kunnen bezoekers ook de schatkamer bezoeken, waar het raadszilver, munten, muntstempels, de oudste schuttersketen en belangrijke documenten worden bewaard.
